حكايت تو با حكايت من خيلي با هم فرق ميكند!! تو راحت مي تواني حرف دلت را بزني! راحت مي توني از وابستگي، علاقه، دوست داشتن و دلتنگي هايت حرف بزني و بنويسي! اما من نمي تونم!! راستش من نمي تونم!!

شايد به دليل تعهدي باشد كه داده ام!

شايد به  اين دليل  باشد كه هنوز مثل تو قلب صاف و ساده اي ندارم!

شايد به اين دليل  باشد كه نمي خواهم با دلبسته كردن بيشتر تو عذاب وجدان خودم را بيشتر كنم! شايد به اين دليل باشد كه نبايستي با احساسات پاك و معصومانه تو مثل يك توپ فوتبال بازي كنم!

شايد به اين دليل باشد كه نوعي ترس و نگراني از درون بر من غالب است!

شايد به اين دليل باشد كه بي انصافي و نامردي در حق تو را كمتر كرده باشم!

شايد به اين دليل باشد كه سالهاست روح مهرباني و مهرورزي در من از بين رفته است!

شايد به اين دليل باشد كه بداني و بدانم هيچ راهي براي رسيدن دو خط موازي من و تو وجود ندارد!

هميشه دوست داشتم و دوست دارم كه بدون هيچ گونه حد و حدودي و با تمام احساس و وجودم صادقانه حرف دلم را بزنم يا برايت بنويسم اما همين شايد ها مثل پتك بر سرم خراب مي شود و من مثل هميشه "سكوت" را تقديم وجود مهربان و معصومت مي كنم!

اري مادري كه فرزندش در بند دشمن اسير است راحت مي تواند حرف بزند و...اما كسي كه اسير است نبايد خم به ابرو بياورد. او بايد سكوت كند اگر چه سكوتش از فرياد هاي مادرش بيشتر حرف براي گفتن دارد. چون مادرش فقط درد دوري را دارد اما اسير درد دوري و هزاران درد ديگر..................

مهتاب خانم خودت از احساس من....نگرش من....دنياي من.....وجود من....هستي من.... خبر داري و مي داني پس ببخش مرا بخاطر سكوت....بخاطر ركود....بخاطرمرگ احساس.....و ببخش مرا بخاطر همه چيز.......

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: